Bij de Konde mag de moeder geen melk drinken, omdat men bang is dat de tweelingbesmetting dan op de koe overslaat. Bij de Nandi en de Lumba krijgt de tweelingmoeder een eigen koe en mag ze zich nooit meer bij de kudde vertonen. Bij de Elgeyu mag ze helemaal geen melk meer drinken en bij de Wanga mag ze zelf nooit meer een koe zien. (Dat laatste staat op die manier in het boek van Lagercrantz weergegeven. Het lijkt ons bijna onmogelijk dat zoiets ook in de praktijk echt kan bestaan gegeven het dicht bij elkaar leven van mensen en koeien. Wellicht is er sprake van een afgezwakte vorm: het zich afwenden of zoiets dergelijks).
In het algemeen geldt voor het (grote)vee hetzelfde als voor tweelingen. Overal waar een koe een tweeling kalft zijn die welkom als mensen tweelingen welkom zijn. En waar mensen tweelingen met weerstand en tegenzin ontvangen worden geldt dat ook voor de tweelinggeboorten bij het grootvee. En gelden er soortgelijke rituelen. Bij de Nyamwezi, Wemba, Wenya, Karanga en de Venda krijgt het stamhoofd de tweelingkalveren. Bij de Nyoro zien ze het liefste een vaarskalf tweeling (een vrouwelijk kalf), omdat een stierkalf tweeling hoogstwaarschijnlijk de moeder koe onvruchtbaar maakt en ze doden ze onmiddellijk, waarna ze een groot feest organiseren waar tweelingdansen worden uitgevoerd. Wij zijn benieuwd of het vlees van de stiertjes dan gegeten wordt of niet. Het is niet gedocumenteerd in de verslagen die wij kennen. Verder wordt net als bij een mensen tweeling bij sommige stammen de kalfjes en de moederkoe gedood (Ibibio, Suk, Taveta, Kikuyu, en de Kamba) of het oerwoud in gejaagd. De Cwana en Khoikhoi wordt maar één van de kalfjes gedood. En net als bij mensen wordt bij sommige volkeren een tweelinggeboorte bij het vee als besmetting gezien en wordt de moederkoe weer als besmettingsvrij gezien als ze “gewoon” één kalfje krijgt.
Een driehoek: Tweeling kalveren zijn gewenst.
Een zwarte stip: Tweeling kalveren zijn niet gewenst.
Lagercrantz gebruikte geen staatkundige indelingen op zijn kaarten, waarschijnlijk omdat die tussen de twee wereldoorlogen onduidelijk waren en voortdurend in beweging. Hij gebruikte de rivieren als oriëntatiepunten op de kaart.
Waar bij Lagercrantz al gezegd wordt dat het beschikbare materiaal versnippert en onvolledig is – en elkaar soms tegenspreekt – mag deze tekst beschouwd worden als een samenvatting van een samenvatting. In werkelijkheid zijn deze culturen en cultussen nog veel nog veel gedifferentieerder en veelvormiger dan wij hier in kort bestek kunnen weergeven.
[1] Uit Lagercrantz: Uber wilkommene und unwilkommene zwillingen Hoofdstuk VI: pagina 265 – 267.