Kunst of materiële cultuur?
Altijd goed om te onthouden is dat tribale volkeren geen kunst maken om de kunst. Ze maken gebruiksvoorwerpen, soms heel kunstzinnig, maar even vaak alledaags of zelfs heel ruw. En soms zelfs bewust heel ruw, waardoor het op een onnavolgbare manier toch weer kunstzinnig wordt.1 In de antropologie wordt gesproken van de materiële cultuur, als te onderscheiden van de orale cultuur of de cultuur zoals die is vastgelegd in documenten. Tegenwoordig zou je ook nog de beeldcultuur daaraan toe kunnen voegen. Allemaal bronnen die gebruikt kunnen worden om een “vreemde” cultuur te kunnen beschrijven en begrijpen.
Onder dit menu item “Kunst?” – niet voor niets met een vraagteken – wordt uitgebreid stilgestaan bij de relatie tussen kunst, authenticiteit en tweeling cultuur.
Lees verder in der submenu’s:
Het praatje en het plaatje (In ons geval meestal een beeldje 🙂
Volkeren (under construction)
>> Een dichte stip: Een volk waar beeldjes worden gemaakt van tweelingen. 28 in totaal.
>> Een maalteken: Tweelingen vallen onder de bescherming van de koning.
>> Een plusteken: Tweelingen en/of hun moeder dragen een “Glockenrings”. Ik kon er geen vertaling van vinden en beschouw het als een bel-armband of iets dergelijks.
Lagercrantz maakte – heel doordacht – geen gebruik van staatkundig ingedeelde kaarten. Zijn proefschrift werd in 1942 uitgegeven en de data stammen van nog veel verder daarvoor. Grenzen in Afrika waren niet duidelijk, veranderden vaak als gevolg van strijd tussen koloniale machten en de dekolonisatie moest nog beginnen. De rivieren vormen het uitgangspunt om een volk te lokaliseren. Voorwaar geen exacte wetenschap om dat te achterhalen.
[1] Bijvoorbeeld de Losso met hun antropomorfe beelden.